Bir Kafes Kuş Aramaya Çıkmış

Eskisi kadar konuşmuyorum seninle. Köşeme çekilip sana sığınmıyorum uzun zamandır. Sürekli bahsedip durduğum o umut kırıntısını arıyorum bazen, hani ben görmek dahi istemezken sürekli karşıma dikilen… Biraz hüzünle ama gurur da duyarak dillendirdiğim o sabrı yitirmeye başladım. Üstümdeki tozdan, kirden göremiyorsan eğer; her gün günü karartıp kapına gözleri parlayarak gelen o tertemiz çocuğu gör içimde. O hala aynı saflıkla bakıyor sana. Beni boş ver ama onu n’olur geri çevirme.

Gözüm hep yükseklerde oldu benim. Bir şehrin kalesine çıkmayı çok sevdim. Bir apartmanın çatısı, bir gökdelenin en üst katı... Herhangi bir tepeye tırmanmayı çok sevdim. Her uçak sesi duyduğumda gökyüzüne baktım. Nereye gittiğinin bir önemi yoktu, içinde olmak istedim. Kendimi bir vincin tepesinden aşağıya bırakmak, en büyük hayallerimden birine dönüştü. Gözüm hep yükseklerde oldu benim. Özgürlüğün tanımını, kendimi yüksek bir tepeden aşağıya bırakırken hissettiklerimle yaptım. Yere çakılma gerçeğini aklıma dahi getirmeden.